با توجه به تورم شدید و زیاد در سال های گذشته، قانون گذار تصمیم به وضع آئین نامه هایی گرفت. بطور مثال اگر مهریه به صورت وجه نقد در سند ازدواج تعیین شود و زوجه بخواهد در سال های آینده این مهریه را مطالبه کند، بتواند با توجه به تورم ایجاد شده در سال های بعد از ازدواج، آنرا به نرخ روز مطالبه کند.
به موجب ماده فوق مهریه متناسب با تغییر شاخص قیمت سالانه زمان درخواست مهریه نسبت به سال اجرای عقد که توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران تعیین می گردد محاسبه و پرداخت خواهد شد مگر اینکه زوجین در حین اجرای عقد به نحو دیگری تراضی کرده باشند.
برابر ماده ۲ آیین نامه نحوه محاسبه مهریه وجه رایج بدین صورت است: متوسط شاخص بها در سال قبل، تقسیم بر متوسط شاخص بها در سال وقوع عقد ضرب در مهریه مندرج در عقدنامه.
مقصود از سال قبل در این ماده ظاهراً سال قبل از محاسبه است که شاخص آن در اختیار مرجع قضایی یا ثبتی می باشد.
تعیین مهریه به نرخ روز، از جمله مواردی است که هیچ‌گاه اطلاع‌رسانی دقیق و شفافی در باب آن نشده و همگان از چگونگی محاسبه آن، بی‌اطلاع هستند و گاه این ناآگاهی، موجب دلگیری و سوء برداشت‌هایی میان مردم و شهروندان شده است.
به طور مثال اگر ازدواج با مبلغ مهریه دویست هزار ریال در سال ۱۳۵۲ تحقق یافته و قرار باشد مبلغ مذکور در حال حاضر تأدیه گردد، برای محاسبه مبلغ مهریه در حال حاضر (سال ۱۳۹۸) از رابطه ذیل استفاده می‌گردد: مبلغ مهریه مندرج در عقدنامه × عدد شاخص در سال ۱۳۹۷ ÷ عدد شاخص در سال ۱۳۵۲ = ارزش مهریه در حال حاضر (سال ۱۳۹۸)